Como estas elucubraciones miñas non van a chegar aos nenos de hoxe ansiosos de ver aos Reis Magos e soñar cos seus regalos, quero contar algo de vellas datas na nosa cidade para lembranza de quen, á forza, perderon o temeroso alegría de ver a Melchor, Gaspar e Baltasar co seu séquito marabilloso, vidos de Oriente.
Lévame a memoria a aquelas cabalgatas con tronos rodantes sinxelos , porque tampouco había gran material ?barato- para dar facilidade decorativa e vestir a mozos e maiores con recargamentos e roupas máis ou menos arábicas. (Eso si: os reis e os paxes sempre lanzaban caramelos aos pequenos, que recollían os pais, que non negaban, nesto, a súa axuda.
Pasados os anos corenta, do último século melloraron os desfiles. O Frente de Xuventudes, encargouse de todo o que puidese mellorar a festa e ataviar relucintes as escoltas das carrozas - vestidos ad hoc,- pero había poucos 'resortes económicos'. Si quero lembrar que o alcalde Portanet foi quien abriu máis a man nas axudas, así como a Caja de Ahorros ?¡aínda de Vigo!-, porque os veciños pouco podían ?ou non querían: '¡que o pague a Igrexa, a Sección Feminina, ou o Concello!-, ofrecer para os desfiles. Os xoves do FJ aprenderon mesmo a maquillar aos participantes. Os atuendos alugábanse a un almacén madrileño de traxes 'orientais'. Os camións para transformalos en carrozas eran municipais. E o deseñador dos tronos era ol delegado de cultura de dito organismo xuvenil..
Traíanse os traxes de almacéns de cineastas, solicitábase á Sección Feminina axuda na confección de traxes ?de Reis, principalmente- e algúns membros do F de J, confeccionaban ou camuflaban as carrozas que deixaban de ser camións.. Non eran gran cousa pero cumprían.
Máis tarde coa chegada a Vigo de un profesional artístico de festivais valencianos e cataláns, o señor Planas, as carrozas pasaron a ser belísimas e ao par os traxes dos Reis e os cortexos. Desde entón foron mellorando ata hoxe.- ¿Máis cara? Si, carape. Pero máis alegria infantil. E os Reis son, agora, xente de sona na cidade.
