25 de abril, onde os carabeis facían esperanza todolos días, onde naquel país amencía floreando, con o corazón posto na liberdade, onde o povo facía del a esperanza que agardaba a cidadanía. Aquel día sen mencionar os antepostos e sucesivos, foron minúsculos para tanta loita no país veciño.
Tanta solidariedade, tanta amizade do povo, fixeron que Salazar fora menester da súa caída. A democracia chegara o país, este país chamado Portugal non tiña este 25 ningún parecido ao da Península Ibérica.
