O país que non entende o constante diario sabor do sexo, parécese a un xardín sen flores; apenas contaxias a forma de esquivar un bico e non entendes porque recibes outro. Sumar forzas é o que é o sexo con vehemencia, con decisión, coma quererlle o páis galego, a Galiza como querer cambiar as cousas cos nacionalistas, sin ambiguedade. E colocar tanto o home como a muller no ámbito da risa factible, do amor, e como poñerse todo o “contrario” daquel que se chama liberal pros PP, por “convicción”. E toda a vida que posues nun intre nun instante. E conseguir a perfección dun país que se ama. Que maravilla de muller por onde eu pasei, e me invitou a seguila acompañada dunha amiga, xa non era sexo, era amizade.
Galicia como diría Rosalía de Castro non convenzas a ninguén que non te quere oir, vaite, e non mires hacia atrás, e casi un falar galego cheo de liberdade. Agora estou falando sobor do sexo que fai patria. Me recordo dun individuo que me chamou herexe, ¿por qué os eclesiásticos non falan galego?. Pero si eu non herexe, soio coa Iglesia. Respeto o catolicismo pero o exerzan como tal, sen imposición.
