A beleza é unha estrocopia de onde están presos os individuos nun momento determinado, conquerindo eisi, manifestar unha door inmensa corporal e espiritual. Para dicir que non hai amor sin beleza, é unha cobardía por parte do home e da muller.
Quixera manifestar a miña total comprensión a tódolos individuos que manifestan tal ou cal aptitude. Pero é insuficiente pronosticar as cualidades que os levan a ter pensamentos distintos e tamén observables dende a capacidade do home.
Mulleres e homes con cualidades físicas mudables que tamén acompañan a condición distinta dun manual de maniquíes presentables en un mundo nada vivo ou como si acaso pouco conservado pero dicer home-muller desconsolados por un día cheo de amizade ou de localización política...
