Asegura que nunca sentiu a chamada do espectáculo como tal pois quixo ser actriz non por facer algún personaxe senón para cambiar o mundo desde un escenario, explica Mariana Fernández Pérez, máis coñecida como Mariana Carballal, unha das mellores profesionais do panorama audiovisual galego e profesora de Dirección escénica e Interpretación en Comunicación Audiovisual na Facultade de Ciencias Sociais e da Comunicación.
Actriz de televisión, de cine e de teatro, tivo a oportunidade de facerse un pequeno oco na nova película de Pedro Almodóvar, unha experiencia que recoñece que lle subiu a autoestima porque me fixo sentir tan importante como Antonio Banderas. Nacida nunha pequena aldea en Ourense, na actualidade presenta o reality show da Galega `O gran cambio´, outra experiencia nova, apunta.
Considera que rodar cun dos mellores directores españois foi unha grande experiencia e apunta que Almodovar fai sentir igual aos protagonistas e aos que temos soamente unha pequena secuencia; aos 10 minutos xa me chamaba polo meu nome, subliña a actriz. Participar no filme La Piel que Habito supúxolle dous días de gravacións no Pazo da Oca onde se rodou unha secuencia de noite. Comezaba ás seis da tarde e remataba ás dez da mañá cos pés inchados pero encantadísima de traballar cun gran profesional, engade.
Naceu nunha pequena aldea de Ourense onde a televisión chegou cando tiña xa 12 anos e pisou por primeira vez un teatro en Madrid cando estaba a piques de cumprir a maioría de idade, polo que non tiña unha referencia moi concreta do que era ser actor e non quería parecerme aos do cine porque empecei a velo pouco e tarde. Mais iso non foi impedimento para que tivese claro desde un principio o que quería ser.
Ademais de actriz de cine, televisión e teatro, tamén tivo as súas experiencias como directora de ficción. Foi coa serie Libro de Familia e pensou que era unha broma o día que Xosé Manuel Besteiro, o produtor, mo propuxo. Nun principio a súa colaboración estaba centrada en dirixir o cásting dos actores, pero como o tema que reflicte a serie foi unha realidade da nosa vida porque somos nenos do interior, do agro, e tiñamos unha visión común, confiou en min e creo que foi ben pois conseguimos fidelizar unha boa audiencia, apunta Carballal.
Considera que rodar cun dos mellores directores españois foi unha grande experiencia e apunta que Almodovar fai sentir igual aos protagonistas e aos que temos soamente unha pequena secuencia; aos 10 minutos xa me chamaba polo meu nome, subliña a actriz. Participar no filme La Piel que Habito supúxolle dous días de gravacións no Pazo da Oca onde se rodou unha secuencia de noite. Comezaba ás seis da tarde e remataba ás dez da mañá cos pés inchados pero encantadísima de traballar cun gran profesional, engade.
Naceu nunha pequena aldea de Ourense onde a televisión chegou cando tiña xa 12 anos e pisou por primeira vez un teatro en Madrid cando estaba a piques de cumprir a maioría de idade, polo que non tiña unha referencia moi concreta do que era ser actor e non quería parecerme aos do cine porque empecei a velo pouco e tarde. Mais iso non foi impedimento para que tivese claro desde un principio o que quería ser.
Ademais de actriz de cine, televisión e teatro, tamén tivo as súas experiencias como directora de ficción. Foi coa serie Libro de Familia e pensou que era unha broma o día que Xosé Manuel Besteiro, o produtor, mo propuxo. Nun principio a súa colaboración estaba centrada en dirixir o cásting dos actores, pero como o tema que reflicte a serie foi unha realidade da nosa vida porque somos nenos do interior, do agro, e tiñamos unha visión común, confiou en min e creo que foi ben pois conseguimos fidelizar unha boa audiencia, apunta Carballal.
