Miguel Rodríguez, o príncipe da fochanca

Aló por 2021, Miguel Rodríguez proclamouse campión de España júnior. Só contaba con 17 anos, pero xa tiña claro de que ía ó conto: “Home, é que se non che gusta o lameiro, mellor que non te adiques ó ciclocrós”. Catro anos pasaron e o ponteareán seguiu a bulir enriba da bici. A medrar cada inverno. A artellar o futuro, demarraxe a demarraxe. Así ata que onte elevou a súa categoría. Volve ser campión estatal, pero desta volta sub-23, no seu derradeiro ano antes de pasar a Elite.

Non se contentou só con gañar o recente campión galego absoluto -foi profeta na súa terra a semana pasada en Ponteareas-. Sinxelamente, o corredor do Condado arrasou. No enlamado circuíto das Pontes, puxo o espectáculo na carreira sub-23 de principio a fin. Cando quixo e como quixo. Migui chegou cun excelente pico de forma despois de pasar o Nadal correndo contra os mellores do mundo en Bélxica. E, inda que fora por velo ó lonxe, algo se lle pegou de Van der Poel. Porque o ciclista do Froiz empregou como quecemento o xiro inicial. Ata que, a poucos metros do primeiro paso por meta, demarrou. “Vémonos no podio”, parecían dicir as costas do ponteareán mentres gañaba metros.

O resto da carreira foi unha modalidade que non existe en ciclocrós: contrarreloxo individual. Rodríguez deslizaba a bici polas fochancas coma se fose un velódromo olímpico. Tirando de potencia, mais tamén de habilidade para levar a súa montura con harmonía nun perfecto trebellar de pernas, brazos, ombreiros e rils. Esforzo compartido. A vantaxe non facía máis que medrar ata o punto de que a última volta foi para gozar. “¡Vamos, Migui!”, berrábanlle nas curvas. Porque, inda que sexa 200 quilómetros ó norte, As Pontes segue a ser Galicia. Segue a ser casa. E nunha contradicción marabillosa, o ciclista do Condado entrou en meta irradiando luz con lama ata nas ceixas. 

O Súper Froiz celebrou un doblete con Raúl Mira, campión do ano pasado, entrando na segunda posición a 1:15 do seu compañeiro. O vasco Gorka Corres chegou pouco despois para amarrar o bronce. O miñorano Anxo Carril foi décimo cuarto. Pero por diante de todos, o príncipe da fochanca.

Aroa Otero, quinta en sub-23 e Samu González, noveno en Elite

O resto do día deixou como actuacións sobranceiras as da porriñesa sub-23 Aroa Otero -quinta- e do vigués Samu González, que rematou noveno na proba raíña, na que o valenciano Felipe Orts proclamouse campión de España por sétima vez para quedarse só como corredor con máis cetros. O ciclista olívico pechou a clasificación dos que completaron as seis voltas sen seren doblados polo levantino, auténtico caudillo do ciclocrós español.

O mellor galego foi o alaricano Iván Feijoo, a sete minutos do vencedor, que subiu ó podio acompañado do catalán Jofre Cullel e do asturiano Mario Junquera. O porriñés Luis Fernández foi undécimo, xusto por diante do ponteareán Miguel Porto. 

Na carreira feminina, Aroa Otero acadou un meritorio quinto posto sub-23 e a condición de mellor galega absoluta. A porriñesa estivo ben, mais non tivo opcións de podio. Menos aínda a súa veciña Laura Mira, campiona galega a semana pasada, que non se atopou nada nen nas Pontes. Rematou no fondo da táboa, a carón da veterana Chus Barros. A campiona de España absoluta foi Sofía Rodríguez. Entre as sub-23, gobernou a cántabra Marta Beti.