O Conservas Orbe Rubensa superou ó Mecalia Guardés en cuartos de final de División de Honra tras empatar onte
Un derbi é rivalidade, historias, circunstancias e detalles. Moitos, diferentes, para todos os gustos. Poñer a lupa en calquera zona do campo do enfrontamento xogado onte polo Conservas Orbe Rubensa Porriño e o Guardés e atopar algo que contar, un aspecto chave, un punto relevante. Aínda que, por insospeitados, por pouco previstos, foron diferenciais os elementos difíciles de prognosticar. Todas son cuestións meirandes, pero a fundamental é que o partido rematou con empate a 29 goles e, coa vitoria de hai sete días na Guarda do Porriño por 29-30, o clasificado para os cuartos de finais foi o equipo louriñés. Asegura a súa mellor clasificación histórica en División de Honra e, salvo unha carambola difícil, estar en competición europea. Aínda que onte o celebrado foi a vitoria sobre o rival nun partido épico, entretido e, por momentos, estresante.
Un encontro que debe comezar a explicarse polo final, polo empate do Porriño xa dentro do último minuto de partido. Nun día de moito atasco, o equipo louriñés atacou longo para rematar polo extremo de Thais Fermo. Por alí chegou Cecilia Cacheda para a defensa e, segundo indicaron os árbitros, en falta. Tocou á saltadora o que acarreou a exclusión e o sete metros correspondente. Meteuno Malena Valles para facer o empate que sería definitivo porque sen a directora, sen a de la Lalín, o Guardés atacou tras tempo morto pero non atopou o camiño correcto. O primeiro tiro parouno Ana Palomino e María Sancha cometeu falta en ataque no segundo intento. O gol era igualar a eliminatoria e forzar unha prórroga de desempate. Non chegou e o Porriño pasou de rolda coa igualada nun enfrontamento no que sempre estivo por detrás no electrónico e acadou o primeiro empate a falta de oito minutos para o final (27-27). O resultado final foi de 29-29 e precisamente ese derradeiro treito de máis defensa que ataque foi unha característica pouco habitual porque o número de goles resultou alto, pero é que un mesmo encontro tivo moitos capítulos para contar.
Os primeiros tiveron que ver cun comezo de partido no que mandou o Mecalia Guardés dende a defensa. Dura, profunda e agresiva, especialmente sobre o lateral de Paulina Buforn. Maniatar á ibicenca era chave, con papel estelar nesta faceta de Elena Amores. E a receita serviu durante moitos e moitos minutos porque o ataque posicional do Porriño apenas atopaba lanzamentos e os poucos que chegaban eran repelidos por unha Miriam Sempere que andaba por unha eficacia superior ó 50%. No outro lado da pista tamén aportaba Ana Belén Palomino, pero ter un ritmo tan alto era complicado, moi complicado. Así, pouco a pouco, o Guardés abriu a renda que, pasado o ecuador do acto inicial, chegou ós catro goles (7-11). Naquel momento, Isma Martínez xa había feito toda a rotación posible na primeira liña e, incluso, pasou por momentos a Paulina Buforn para o extremo. Aínda que o camiño do que estaba por vir esbozouno cando deixou en varios ataques a Aitana Santomé. Con todo, o mando era visitante por 12-16 e, no intermedio, todo apuntaba a prórroga de desempate. Pero apuntar non é ser.
Quedaba media hora por xogar. Noutro partido, noutro contexto, con outros rivais, o encontro tería menos historia pero non nun derbi galego. Nun enfrontamento así sempre hai un xiro máis, un engadido a maiores. Non parecía albiscarse troco de papeis nos primeiros dez minutos do segundo acto, nos que o Guardés continuou co partido na súa man. Estirou a renda ata os seis coa segunda exclusión de Carmen Prelchi. Un 15-21, que chegou a ser 19-24. Foi o momento do troco do enfrontamento. O apuntado nalgúns momentos no primeiro acto foi agora solución radical para o Porriño.
Aitana Santomé quedou na pista en cada ataque e Alicia Campo fíxose forte no pivote. A sexta opción na primeira liña do ataque porriñés é, sen dúbida, unha xogadora que cambia o estilo. De ataques longos, de combinacións, de elaboracións, o Porriño pasou a xogar ó galope, ó ritmo alto, ós dous e tres pases para atopar o un a un e o lanzamento. E, así, na opción menos esperada, fixo moito dano, coa morracense e coa colaboración da porriñesa Alicia Campo. A pivote realizou o seu mellor partido da temporada, probablemente o mellor da súa vida en División de Honra. Anotou tres goles en menos dun cuarto de hora e provocou a segunda exclusión de María Palomo. Quedaba ó borde da eliminación porque, de chegar unha máis, sería perder a unha xogadora básica para a prórroga.
Tras uns minutos de Fátima Ayelén, regresou Palomino á portería local e Sempere tamén volveu pero xa non tiña a inspiración do primeiro tempo. Todo isto foron factores chave no troco do partido. Remontou o Porriño ata o empate e Cecilia Cacheda, que co marcador a favor tivo uns minutos de respiro, regresou para elevar o nivel ofensivo do Guardés. Así nos últimos dez minutos, as do Baixo Miño ían tomando rendas dun gol, perderon a opción de dous e o Porriño empatou sempre. Polo camiño, as claras exclusións de Radovic e Júlia Nuez --ambas estiveron unha decena de segundos na pista-. Tamén parou Palomino un par de balóns claros. Detalles chave nunha eliminatoria con dous partidos e clasificación do Porriño por un gol. 29-29 onte e 29-30 hai unha semana. Das bágoas de ledicia porriñesa ás de tristura miñota hai nada, un gol en 120 minutos.
