'A experiencia é un sabio feito aos tombos'. Ramón de Campoamor.
'Para a maioría dos homes, a experiencia é como a luz de popa dos barcos, que ilumina só o camiño que queda ás costas'. Thomas Alba Edisson.
Para o meu, 'a experiencia é unha materia que, por desgraza, aprendemos tarde'. Pancho.
Tivemos a oportunidade de demostrar que o que dixeron moitas personalidades ao longo da historia da humanidade, era falso. Pero estamos sometidos pola lei que nos impón a condición do ser humano. A oportunidade foi a transición política. Estabamos a escapar da fogueira do fascismo franquista e agarrámonos a un cravo ardendo chamado Democracia con esperanzas e ilusións que nos cegaron, e non tivemos a suficiente serenidade para amornar os ánimos e esixir que sentasen as bases para unha democracia real, auténtica e sa. Daqueles pos estes lodos. ¿Que pasase se naquel momento esixísemos garantías e sentásemos as bases necesarias para unha Democracia en condicións?. Un exemplo claro é que esixísemos que se establecesen as leis necesarias para combater a corrupción, a mentira e a falsidade política. Pero botámonos a correr cara á disfrazada democracia que nos inculcaron, con excesivo entusiasmo e cega paixón e ilusión. Agora demóstrase que careciamos da experiencia necesaria e que os 'expertos' necesarios souberon facer ben o seu traballo e lograron introducirnos este teatro, por que eles si sabían o que estaban a facer.
'Aínda cando todos os expertos coincidan, poden estar equivocados'. Lord Bertrand Russel.
Mira o que fixeron. Constitución española, artigo 128: 'Toda a riqueza do país está supeditada ao interese xeral'. Pois agora que mo conten de novo por que non acabo de captalo.
Á vez, a Constitución española tamén contempla o dereito á vida, á saúde, á xustiza, á vivenda. ¿Onde están os dereitos que ampara o libriño? ¿Con qué intencións fíxose no seu momento e para qué serve agora?
Está visto, non foi suficiente, tiñamos que esixir algo máis. A día de hoxe a mentira está instaurada e non hai libriño que a penalice. Cando alguén se presenta como candidato a unhas eleccións pode realizar as promesas que queira, pode dicir o que lle vinga en gana con tal de gañarse a confianza dos que despóis depositarán o voto na urna. É máis, unha vez alcanzado o propósito,o poder, poden incumprir todo o que dixeron en promesas electoráis. Non hai libriño algún que lles penalice. Neste país alcanzamos un nivel de mediocridade e atrevemento político tal, que somos capaces de aguantar, temos que aguantar, que se elaboren leis que restrinxan, por que si, dereitos e liberdades, que nos desahucien da xustiza e das nosas propiedades, por que si, que nos quiten a sanidade e menoscábennos a educación. Non hai ningún libriño que nos ampare.
A corrupción está implantada e os que a practican son invulnerables, intocables. Non existe en España ningún libriño que lles faga pagar as súas fechorías e ademáis conta este país con que algúns xuíces e fiscais, que favorecen a aqueles que delinquen desde o poder e as influencias, saian impunes dos seus delitos.
É máis aínda. Algúns descendentes, e os seus respectivos compañeiros de alcoba e poltrona, daquel personaxe que nos convidou a participar dunha Democracia, que nos levou da man cara a un país con dereitos, liberdades, xustiza, igualdade, fanlle ver que fixeron mal en confiar neles/as e que o erro de acollelos no seu círculo foi aínda maior. Déixanos en evidencia. A propia evidencia déixalles ao descuberto a quen promoveron semellante paso cara a un mundo mellor. Estaba claro, ese mundo mellor era para eles e uns cuantos máis que souberon cimentar ao seu favor.
Agora toca cambio, agora ou nunca, por que o tope está saturado de tanto empuxar, non caben xa máis voltas de torca, xa non hai máis para apertar.
¿República? Que sexa, pero atando cabos, e atando curto.
Para o meu, 'a experiencia é unha materia que, por desgraza, aprendemos tarde'. Pancho.
Tivemos a oportunidade de demostrar que o que dixeron moitas personalidades ao longo da historia da humanidade, era falso. Pero estamos sometidos pola lei que nos impón a condición do ser humano. A oportunidade foi a transición política. Estabamos a escapar da fogueira do fascismo franquista e agarrámonos a un cravo ardendo chamado Democracia con esperanzas e ilusións que nos cegaron, e non tivemos a suficiente serenidade para amornar os ánimos e esixir que sentasen as bases para unha democracia real, auténtica e sa. Daqueles pos estes lodos. ¿Que pasase se naquel momento esixísemos garantías e sentásemos as bases necesarias para unha Democracia en condicións?. Un exemplo claro é que esixísemos que se establecesen as leis necesarias para combater a corrupción, a mentira e a falsidade política. Pero botámonos a correr cara á disfrazada democracia que nos inculcaron, con excesivo entusiasmo e cega paixón e ilusión. Agora demóstrase que careciamos da experiencia necesaria e que os 'expertos' necesarios souberon facer ben o seu traballo e lograron introducirnos este teatro, por que eles si sabían o que estaban a facer.
'Aínda cando todos os expertos coincidan, poden estar equivocados'. Lord Bertrand Russel.
Mira o que fixeron. Constitución española, artigo 128: 'Toda a riqueza do país está supeditada ao interese xeral'. Pois agora que mo conten de novo por que non acabo de captalo.
Á vez, a Constitución española tamén contempla o dereito á vida, á saúde, á xustiza, á vivenda. ¿Onde están os dereitos que ampara o libriño? ¿Con qué intencións fíxose no seu momento e para qué serve agora?
Está visto, non foi suficiente, tiñamos que esixir algo máis. A día de hoxe a mentira está instaurada e non hai libriño que a penalice. Cando alguén se presenta como candidato a unhas eleccións pode realizar as promesas que queira, pode dicir o que lle vinga en gana con tal de gañarse a confianza dos que despóis depositarán o voto na urna. É máis, unha vez alcanzado o propósito,o poder, poden incumprir todo o que dixeron en promesas electoráis. Non hai libriño algún que lles penalice. Neste país alcanzamos un nivel de mediocridade e atrevemento político tal, que somos capaces de aguantar, temos que aguantar, que se elaboren leis que restrinxan, por que si, dereitos e liberdades, que nos desahucien da xustiza e das nosas propiedades, por que si, que nos quiten a sanidade e menoscábennos a educación. Non hai ningún libriño que nos ampare.
A corrupción está implantada e os que a practican son invulnerables, intocables. Non existe en España ningún libriño que lles faga pagar as súas fechorías e ademáis conta este país con que algúns xuíces e fiscais, que favorecen a aqueles que delinquen desde o poder e as influencias, saian impunes dos seus delitos.
É máis aínda. Algúns descendentes, e os seus respectivos compañeiros de alcoba e poltrona, daquel personaxe que nos convidou a participar dunha Democracia, que nos levou da man cara a un país con dereitos, liberdades, xustiza, igualdade, fanlle ver que fixeron mal en confiar neles/as e que o erro de acollelos no seu círculo foi aínda maior. Déixanos en evidencia. A propia evidencia déixalles ao descuberto a quen promoveron semellante paso cara a un mundo mellor. Estaba claro, ese mundo mellor era para eles e uns cuantos máis que souberon cimentar ao seu favor.
Agora toca cambio, agora ou nunca, por que o tope está saturado de tanto empuxar, non caben xa máis voltas de torca, xa non hai máis para apertar.
¿República? Que sexa, pero atando cabos, e atando curto.
