Gorecho o defensor de calquera coñecido ao que lle fixeran algunha canallada, chegou á Tertulia cunha pinta horrorosa nesa súa cara agradable de sempre.
Cáseque ao unísono preguntámoslle varios: don Verísimo, don Venerando, don Valeriano, don Victorio, don Vicente, e algún máis que -xa estaba ben de uves iniciais por casualidade! ?, que lle acontecera.
E il coa faciana un pouco enroxecida explicounos:
-Ao recoller esta tarde, agora, a correspondencia que hai no meu buzón de correos, no portal da miña vivenda, entre cuartillas de publicidade, abundante, desa que soemos tirar na papeleira do portal sen ler, chamoume a atención este sobre que agora vos deixarei ver e sobre todo para que blasfemedes coma min ao mirar o seu interior cerca.
Parou el Gore e unha aglomeración de preguntas non permitía enterarse a ninguén, pero axiña don Valeriano puxo en paz aos curiosos urxentes.
-Déame acá don Gorecho que eu leo axiña ese texto e quedamos todos dispostos para axudalo nos seus enoxos
Así foi e para dar conta fixo uns pequenos esforzos de carraspeira co desexo de que se escoitase ben todo:
E iniciou o título daquela folla: 'Resume do reino de Galicia' Parece un soneto. e vou axiña:
'Pálido azul e ceo encapotado .
mozas gordechas con cus cal coliseos,
tetas de vacas, pernas de correos
e chans menos varridos que regados.
Campos de toxos, todos mal copados,
berzas xigantes, pulgas filisteos,
nabos do Cairo e marráns pigmeos,
sarna espantosa, homes moi dobrados.
Papas millas en cuncas de Madeira
candeas de resina con palliza,
natas acedas, xentes con xordeira,
Terra na que non saben de xustiza;
lugar onde a verdade é forasteira:
isto é e chaman Reino de Galicia.'
-Isto non o vou a permitir eu. Buscarei ao conde de Villamediana, don Xoán de Taxis e o retarei en duelo, E o avisarei feramente.
-Ben, -dixo don Valeriano... -Pero imos revisar mellor o soneto. Penso que é unha crítica positiva, con grande ironía, para que os mandamases atendan aos galegos. ¿Non si? Claro. Mirarémolos na próximo xuntanza, ¿Estamos?
(E parece que estiveron, señores lectores. Xa o veremos.)