DEPORTES

Mirada femenina al deporte femenino

El deporte femenino todavía pelea por la igualdad.
photo_camera El deporte femenino todavía pelea por la igualdad.
Tres periodistas deportivas coinciden en constatar la desigualdad existente aún y la dificultad para hacerse oír de las deportistas

El mismo mérito merece el mismo reconocimiento". E ahí la clave para constatar, por si hiciese falta resaltar lo obvio, que el deporte femenino está "a años luz" del masculino en cuanto a visibilización, conocimiento y, por supuesto, remuneración. Tres periodistas del área de Vigo viven en primera persona lo complicado que demasiadas veces resulta hacer lo fácil: "Primar la gesta deportiva por encima de quién la logre".
Mila Alonso lleva décadas impartiendo magisterios periodísticos en diferentes funciones. Desde esa perspectiva, afirma que "es evidente que en los últimos años ha habido ciertas mejoras en el deporte femenino, a nivel de profesionalización, estructura... Pero también lo es que dichas mejoras van muy, muy lentas y que todavía el deporte femenino está a años luz del masculino". Y apunta de inicio a la clave: "Es un poco la pescadilla que se muerde la cola. Las deportistas no van a ser reconocidas si no salen en los medios y los medios no las sacan hasta que sean conocidas".
Concuerdan en la idea tanto Paula Montes, periodista de Radio Vigo en la actualidad y directora del programa diario deportivo, como Loreto Costa, profesional de la Televisión de Galicia también en la sección de deportes. "Deberíamos primar la gesta deportiva sobre quién la logra. En parte, los medios somos responsables de que el deporte femenino todavía esté semioculto en la información deportiva, aunque creo que esto sucede más a nivel nacional que en la información local", señala Paula. Más matices añade  Loreto: "No deporte masculino facemos informacións día a día, mesmo de categorías base, e do feminino so se fala da elite e nunha situación máis vencellada ó exito que ó esforzo".
La descripción que realizan las tres deportistas desnuda un problema en absoluto superado.  Con trampas, incluso. "Tuvimos hace poco la moda del fútbol femenino. Y digo moda porque fue como descorchar una botella de champán. Cuando se acaba ese efecto, vuelve a caer", analiza Paula. De ahí que tenga claro que "todavía queda mucho por hacer. La igualdad sigue estando muy lejos".
Loreto Costa hace mención a aspectos más que concretos. "Ás veces, o deporte feminino vincúlase a outros aspectos irrelevantes como a beleza ou cuestións personais máis que ó mérito deportivo. E, por outra banda, véndese agora como un gran logro que aparezan convenios colectivos en competicións femininas. E o son, pero iso nos quita que por exemplo, no fútbol sala o 90% das xogadoras non sexan profesionais. Ou que no fútbol, o salario mínimo dunha xogadora de Primeira se fixe en 16.000 euros. Moi, moi baixo comparado con categorías moi inferiores mo fútbol masculino", señala. Y abunda en la maternidad, que casi siempre se vuelve imposible de compaginar con una carrera deportiva: "Hai contratos incluso de patrocinadores que teñen cláusulas polas que se quedan embarazadas perden o patrocinio. É unha aberración pero dase".

El machismo en la propia prensa

La propia actividad periodística, cuando es ejercida por mujeres en el ámbito deportivo, no escapa del machismo imperante en la sociedad. Mila Alonso, Loreto Costa y Paula Montes coinciden en que su situación, a este respecto, ha mejorado con el paso de los años, pero que todavía falta mucho por caminar, ya que demasiadas veces la labor dada a las periodistas se reduce a ámbitos demasiado concretos o a puestos de menor responsabilidad editorial.
En los tres casos, los inicios vienen marcador por anécdotas hirientes. "Desde jefes que pensaban que era mejor que empezase con atletismo o voleibol, deportes que consideraban más adecuados para la mujer que el fútbol, hasta el trato con muchos compañeros que, cuando yo empezaba, no estaban acostumbrados a tener mujeres en su entorno", comenta Mila. "Cando empecei, algún compañeiro dábame o pésame: pobre, tocouche deportes. E cando dicialle que elexino eu, mirábame con cara rara. E tamén había casos de paternalismo. Lembro no caso dos avais do Celta. Cando repreguntaba sobre algo diciante: 'bueno, neniña...'. Como pensando: por aí non sigas, estas son cousas de maiores", relata por su parte Loreto. "Un día llegué tarde a un rueda de prensa de Pepe Murcia y le pedí que me atendiese después dos preguntas. Lo hizo sin problema y un compañero me dijo: 'te contesta a ti porque eres mujer, porque si llegamos a ser uno de nosotros no lo hubiera hecho'. Son detalles que tienes que vivir y es fastidiado", narra Paula.
Las tres coinciden en que el machismo está lejos de erradicarse en este sector del periodismo. "Te pones a hacer el trabajo que te gusta y para el que te has preparado y te encuentras con que parte de la sociedad no cree que seas la adecuada", se lamenta Paula. Mila hace hincapié en que "hay muchísimas menos mujeres que hombres y muchísimas menos en determinadas funciones. No sé por qué la mujer sí sirve para estar a pie de campo pero no es habitual verlas en tertulias. La opinión de una mujer es igual de válida que la de un hombre". Y Loreto remata con una dolorosa verdad: "Igual que as deportistas escoitan barbaridades nos campos, nós tamén. Cousas indignantes pero que é mellor ignorar".

Te puede interesar