Traballador da CRTVG, foi redactor xefe da revista “Agrocultura”, estivo no consello de redacción de “Grial” e traballou en “Vieiros”, amais de ser autor de libros de poesía como “O asasino estrábico”. Onte tentaba asimilar a nova, que segundo asegurou a Atlántico, “sorprendeume moito”.
É o segundo Premio Nacional de Xornalismo que recae nun galego, despois do de Ana Romaní en 2018. Semella significativo.
É importante que nos deran este premio de xeito consecutivo a Ana Romaní e a mín, dous profesionais que desenvolveron toda a súa carreira profesional en galego. É un recoñecemento ao xornalismo de Galicia.
Outorgáronlle o premio en recoñecemento o seu labor de divulgación sobre información agraria. Como chegou un vigués a especializarse no rural?
Son do Calvario, nacín en Castrelos e miña familia era de Lavadores. Non tiña moito coñecemento do tema. Aínda que foi como retomar a tradición que iniciaron o meu bisavó e o meu avó que foron directivos da Cooperativa Agraria. Eran obreiros metalúrgicos que completaban o seu traballo cos coidados da súa horta. É certo que de neno fun recoller patacas e millo. É a simbiose viguesa entre o urbano e o rural. Profesionalmente tiven que aprender moito e fíxeno en contacto coa xente, auténticos especialistas.
Que público ten en Galicia a programación agraria?
Interesa tanto a cidade como ao rural. Tódolos galegos atopan algún vínculo co campo non máis alá de dúas xeracións para atrás e gusta manter o contacto coas orixes labregas. Lembro que na miña clase de Salesianos era o único que non tiña aldea. Por iso o contido agrario, tanto na TVG como na RG, ten audiencia.
Co gallo de que este galardón recaese nun galego, moitas asociacións a prol da Cultura aproveitaron para demandar unha maior divulgación do patrimonio galego. Considera que tería cabida?
Como traballador dos medios públicos e comprometido coa idea de que son bos para toda a sociedade, penso que deben estar comprometidos coa difusión cultural, entendida ésta de xeito amplo, non só nas expresións cotiás, tamén debe facerse eco dos cambios culturais profundos que están a acontecer en Galicia.n
