Desde un punto de vista obxectivo, o sistema actual denominado Democracia, coa súa fórmula bi-partidista, o seu oligárquico funcionamento, a insistente mediocridade e a terca e tenaz rixidez, fan que a moitas persoas non nos guste, por que os conceptos nos que se sostén, por exemplo a inxusta e desproporcionada repartición da riqueza, proporcionan desigualdades sociáis demasiado afastadas entre sí.
Se ademáis engadímoslle que a xustiza ten diferentes baremos, que os dereitos e liberdades non son os principáis alicerces, e que o estado de benestar estrutúrase desde un punto de vista economicista e empresarial, entón temos un sistema excesivamente capitalista que non vai producir unha sociedade en igualdade de oportunidades, de igualdade e de equidade. É evidente que un sistema político así non ofrece garantías de futuro para a sociedade en xeral, para o pobo.
É por estas razóns, e por outras moitas, que a indignación creza co paso do tempo, sobre todo cando se descobre que este ou aquel caso, que con anterioridade se lle deu un enfoque parcial, ou se ocultou á opinión pública, aparece ou xorde mentireiro.
Débense dar só as mellores noticias. Cun antecedente como este, a opinión pública en xeral permanece alerta, duplica os seus esforzos e os seus recursos cando se trata de investigar se o que están a dicir é a verdade ou se debe a unha manipulación da realidade.
Dicía un coñecido lingüista: Os gobernantes non debería preocuparse da dereita ou da esquerda, senón que deberían diferenciar o ben do mal. Aproveitando que o Pisuerga pasa por Valladolid, a esquerda di que o mal é a dereita, e a dereita á súa vez deféndese argumentando que o mal é a esquerda. Así as cousas podemos observar que ningunha das dúas posturas valen para unha sociedade que prefire, antes que posturas parciais, xustiza e igualdade.
Se a isto sumámoslle que a dereita, en España, por definición, por historia e antecedentes e polas súas propias conviccións, é máis proclive ao capitalismo, non ten entre as súas obxectivos leis de crecemento social, supedítase a crenzas relixiosas concretas, inclínase ante intereses empresariais inxustos e anti sociais, practica a censura informativa, crea leis represoras, mantén crenzas ideolóxicas propias doutras etapas históricas ancestrais, desmantela dereitos e liberdades custosas na súa creación anterior, entón pódese concluír que se a dereita ocúpase dos seus intereses, contrarios estes con os do pobo, a dereita, en España, non interesa.
Pero debemos pararnos tamén en analizar á presumible esquerda, encarnada esta en o PSOE, o cal tampouco favorece aos intereses xerais se partimos da base razoada de que, polo ben do bi partidismo imperante, colabora e participa da repartición que producen ambas as formacións políticas, conseguindo desta maneira o mantemento do sistema actual, o cal á súa vez lles beneficia.
En definitiva, a actual situación e estado de cousas fan pensar en que o sistema democrático que nos inculcaron como paradigma e panacea, a día de hoxe xa non vale, caducou. Faise necesario e urxente un cambio, e ese cambio pasa por erradicar a todos aqueles estamentos, institucións ou agrupacións de poder que teñen o interese posto neste actual estado por que lles beneficia. O que sucede é que só beneficia a uns poucos e prexudica, consecuentemente á maioría, o pobo, no que, por definición, debería residir a soberanía e o poder. Ao non producirse esta circunstancia é normal que as cousas empecen a cambiar pola forza que exerce a presión social ao verse atosigada polos inxustos e desproporcionadas reparticións da riqueza, a igualdade e a xustiza.
É por estas razóns, e por outras moitas, que a indignación creza co paso do tempo, sobre todo cando se descobre que este ou aquel caso, que con anterioridade se lle deu un enfoque parcial, ou se ocultou á opinión pública, aparece ou xorde mentireiro.
Débense dar só as mellores noticias. Cun antecedente como este, a opinión pública en xeral permanece alerta, duplica os seus esforzos e os seus recursos cando se trata de investigar se o que están a dicir é a verdade ou se debe a unha manipulación da realidade.
Dicía un coñecido lingüista: Os gobernantes non debería preocuparse da dereita ou da esquerda, senón que deberían diferenciar o ben do mal. Aproveitando que o Pisuerga pasa por Valladolid, a esquerda di que o mal é a dereita, e a dereita á súa vez deféndese argumentando que o mal é a esquerda. Así as cousas podemos observar que ningunha das dúas posturas valen para unha sociedade que prefire, antes que posturas parciais, xustiza e igualdade.
Se a isto sumámoslle que a dereita, en España, por definición, por historia e antecedentes e polas súas propias conviccións, é máis proclive ao capitalismo, non ten entre as súas obxectivos leis de crecemento social, supedítase a crenzas relixiosas concretas, inclínase ante intereses empresariais inxustos e anti sociais, practica a censura informativa, crea leis represoras, mantén crenzas ideolóxicas propias doutras etapas históricas ancestrais, desmantela dereitos e liberdades custosas na súa creación anterior, entón pódese concluír que se a dereita ocúpase dos seus intereses, contrarios estes con os do pobo, a dereita, en España, non interesa.
Pero debemos pararnos tamén en analizar á presumible esquerda, encarnada esta en o PSOE, o cal tampouco favorece aos intereses xerais se partimos da base razoada de que, polo ben do bi partidismo imperante, colabora e participa da repartición que producen ambas as formacións políticas, conseguindo desta maneira o mantemento do sistema actual, o cal á súa vez lles beneficia.
En definitiva, a actual situación e estado de cousas fan pensar en que o sistema democrático que nos inculcaron como paradigma e panacea, a día de hoxe xa non vale, caducou. Faise necesario e urxente un cambio, e ese cambio pasa por erradicar a todos aqueles estamentos, institucións ou agrupacións de poder que teñen o interese posto neste actual estado por que lles beneficia. O que sucede é que só beneficia a uns poucos e prexudica, consecuentemente á maioría, o pobo, no que, por definición, debería residir a soberanía e o poder. Ao non producirse esta circunstancia é normal que as cousas empecen a cambiar pola forza que exerce a presión social ao verse atosigada polos inxustos e desproporcionadas reparticións da riqueza, a igualdade e a xustiza.
