Mira que si Manolo cambiara da súa ideoloxía liberal rexionalista veríase feito atractivo para o nacionalismo.
Seguramente Amalia miraría este xesto como de boa fe, aunque Manolo non o vira probablemente deste feito como unha palabra máis coñecida da mesma ideoloxía nacionalista, indicando polo tanto que Amalia, amiga de Manolo éste non conseguira librarse da ideoloxía nacionalista, contándolle cousas que non eran verdade. Non lle contaba cousas como as flores, como as plantas. Quizás podería comprender a Manolo pero non o entendía en absoluto.
Como un chacal Amalia seguía a pista dos pescadores río abaixo donde ele se atoparan; alí estaba ela, soio para ver a voces, a sinrazón, as voces, a superviviencia do pescador. Manolo non saia do seu asombro; claro era un rexionalista convencido, e iso que o explotaban no seo traballo, no seo chollo, pero él sigue que sigue. Era un "parvo" coma moitos da nosa terra.
