Cartas al director

QUE PERVIVA A VIDA

n  n  n Carretera a baixo finxían, aqueles coñecidos que noutrora forna amigos de conversas diarias, aqueles coñecidos, que eu lle chamaba polo nome. O nome a veces é necesario nombralo. Xoaquín parecíame un nome transversal oposto a calquer contra. Tolerancia cero para aqueles que buscan a idiosincrasia incompleta. Momento cruel para algúns colegas de nome descoñecido. Paréntesis oposto a calquer motivo descomunal pero real na vida. Porque a min non me gusta falar da morte, é triste, doente e aínda máis sofocada nas noites diarias.
Camiños con nome de mortos parécense a quere recoradr a pequena morte que estos sufrino sen poder contalo algún día a aqueles amigos, amigos que dirían que se pudra todo no centro da terra, que se vaian todos cara ó mar nacente e non volvan máis. Pero eu diría que perviva a vida no mar, na terra, no monte e como  non, tamén no asfalto anque non é invento do noso país. Un saudo.