Cartas al director

a ideoloxía que me leva ao meu camiñar

n  n  n Neste soño de situación, de descanso, a política se manifesta quieta, temblorosa e avanzando máis na ideoloxía; ésta, non repara en miudeces, que observan os feixistas cando están solos, cando a sua e unha soedade, cando non proban máis que un artefacto incendiario que puidera ser o seu, lesionado, apoucado, etc.
Mencionado a capacidade que se poida ter día a día, con connotacións para a noite e noite, sigo probablemente emocionándome daqueles días de antaño onde ainda quería descubrir o nada resolto. Hoxe vexo perfectamente a ideoloxía que me leva no meu camiñar. E emocionante como se mira a política  dende éste espacio tamén valioso. E que debería ter razóns para posicionarme ante aqueles que tamén choran sin avergoñarse, nos días valiosos e políticos revolucionarios.
É a mesma situación política a que se ten descuberto noutras ocasións, de menos feminismo ante os ollos do home; é como a situación revolucionaria non cambiara nunca no seo do nacionalismo...