Cartas al director

en román paladino

n  n  n Saben vostedes que o home,  xeralmente, o falar dos huevos, sempre os nomea en plura, nunca en singular, atributos ou propiedade da cal todos faguemos galania de ela, se alguen, por o que sexa, ten somente un, endexamais o dirá, non e vergoña, pero a sensación de apoucamento fai que teñamos agouchado tal segreso.
Ven esto a conto, porque escoito moitas veces dicir de aquel Xeneral de patíbulo e triste lembranza que solo tiña un. A xente di con retranca "seica tiña un" disque soio tiña un "parece ser... dixéronme, dicen... dicen... pero nadie o afirma.
Fai catro ou seis días, en un programa da "Tele" un concursante, non sei porqué, cotexou tal cousa, o caso e que outro dos concursantes, sen garabata, coidada barga e con marcada xeira socialista, como debe ser, poñendo unha sorrisa de superioridade e erguida testa de sabedoira, respostoulle moi afincado "Certo, solo tenía uno"; e agora digo eu, de ser certo, ese segredo, no seu pasamento levouno con él, pois non creo andivese espallando tal cousa, e de sabelo súa dona tampouco diría nada.
Así que ante tal aseveranza, somente tiro en conclusión (e non vexo mais) dous arranxos ou soluciós; unha que o devandito concursante, en xesto adulador, sumiso e complacente garatuxou ou anainou con gozo seu escroto, ou duas, que aquel semoviente, curto e de atiplada voz, chantoulle, embanestrilló ou empanicoulle sen vaselina, sua cédula personal por o geraneo do devandito, e mira ti, que si en lugar de un chega a ter dous...