Máis intención que fútbol

Dous equipos similares, con bos futbolistas de longa traxectoria na categoría e algúns mozos que queren facer camiño no fútbol profesional, pero que aínda teñen que gañar minutos, peso e prestixio no seu equipo e na categoría. O Coruxo e o Salmantino tamén comparten un gusto polo fútbol e os seus mellores homes teñen estas características. A partir de aí, unha chave está en executar as accións elaboradas á velocidade adecuada para superar ó seu rival. Ningún dos dous superou ó opoñente e, en consecuencia, no Vao viviuse un empate. 
O equipo castelán, con Antonio Calderón como novidade no banco, apostou por un comezo forte e unha presión alta sobre a saída do esférico do Coruxo, o que engadiu ataques rápidos, de dous ou tres pases, pero con criterio. A idea era neutralizar o toque local. Mandou de xeito notable durante os primeiros dez minutos, con varias chegadas ó area, e mantivo o control media hora. Despois pagou o esforzo de levar unha velocidade máis alta da que podía soportar. Aínda así, estivo moi preto de atopar o premio en tres chegadas, a máis clara, un remate de cabeza de Fer Ruiz que sacou Alberto a unha man. O rexeite volveuno a sacar o porteiro. 
Os minutos pasaron sen o tanto visitante e os pupilos de Jacobo Montes comezaron a sentirse máis cómodos. Empezaron a combinar no centro do campo para despois atopar ocos polo costado ante un opoñente moi centrado en tapar a circulación interna viguesa. Así apareceron os balóns no área do excéltico Dani Sotres, pero sen perigo salvo un gol anulado a Silva por fóra de xogo. Tamén tivo dúas faltas laterais en boa posición, pero que executaron mal os locais. Sen perigo para o rival.  
O inicio da segunda metade foi idéntico o da primeira, pero nesta ocasión, a formación visitante tivo folgos para mandar no encontro durante dez minutos. Nese tempo rematou en dúas ocasións, pero sen problemas para Alberto. A partir de aí, o equipo local comezou a ter o balón. Sentiuse cómodo con el, mentres o opoñente pasou a un continuo repregue para lanzar ó dianteiro Owusu.
Eran minutos de claro mando local, con chegadas polos dous costados e moito tempo de posesión en campo contrario, pero non atopaba o último pase ou a acción decisiva para rachar o entramado defensivo visitante. En gran medida, pola pobre contribución de Mateo, que partía da banda dereita cara o centro, pero non atopou o momento para meterse na media punta e poder desequilibrar. 
Todo indicaba que de chegar un gol sería local, pero sucedeu o contrario. O Salmantino apenas saía ata que o lateral Calero tirou de recursos físicos e da ambición que parecía faltar ós seus compañeiros. Sumou dúas boas internadas con forza e intención e na segunda forzou unha falta tras un gran auto-pase. Libre directo dende a frontal cara un costado, moi cerca do punto onde os vigueses desperdiciaron dúas antes do descanso. Agora a historia foi ben distinta porque Manu Molina puxo un balón forte a media altura na frontal do área pequena, nese punto tan complicado para porteiro e defensores. Os casteláns enviaron a seis xogadores ó área e acertou Pablo González a meter a punteira da bota tirándose ó céspede. Pura fe para o gol visitante. 
Nun día de poucas ocasións e superioridade das defensas parecía que podía ser o tanto definitivo. O Coruxo, que estaba no mellor momento do encontro, acusou o golpe e tardou case dez minutos en recuperarse. Quedaban outros dez para o final e regresou ó ataque ata que pouco despois atopou o empate nun saque de curruncho. Tras varios intentos anteriores con moi pouco perigo, excepto unha xogada ensaiada que finalizou Silva fóra, Lucas foi ó remate coa cabeza. Na loita entre atacante e defensor o esférico caeu morto sobre o céspede. O central decatouse, recepcionou o salto e conectou o disparo o máis rápido posible para a portería. Todo o mundo fóra de sitio, incluído o porteiro. Non bateu en ninguén e entrou o esférico ata o fondo da rede. Igualada no Vao, que por momentos pareceu escasa, pero que no cómputo xeral é unha boa colleita nun día frouxo do equipo do Vao. Moi poucas ideas no equipo verde nas proximidades do área contraria. 
Con nove puntos, a formación viguesa está fóra do descenso nun ano que será longo e, probablemente, duro. Salvo que atope o camiño do gol, e non parece doado.

Coruxo: 
Alberto, Guille (Nacho Lorenzo, min. 14), Javi Megía, Lucas Puime, Sergio Rodríguez, Yebra, Mateo, Antón, Fernando (Pitu, min. 76), Juampa Barros (Manu Justo, min. 65), Silva. 
Salmantino: 
Dani Sotres, Tyson, Toño Vázquez, Armando, Calero, Vivi, Héctor (Manu Molina, min. 61), Sergio Molina, Pablo González (José García, min. 82), Owusu (Moussa, min. 90), Fer Ruíz. 
Goles: 
0-1, min. 73: Pablo González; 1-1, min. 84: Lucas.
Árbitro:
Carlos Fernández Buergo. Amosou cartón amarelo a Sergio Rodríguez, Javi Megía, Yebra e Silva polo Coruxo e a Tyson, Calero, Armando e Vivi polo Salmantino. 
Incidencias:
Partido correspondente á oitava xornada no grupo I de Segunda División B disputado no campo vigués do Vao ante, aproximadamente, 400 espectadores. Unha veintena de seguidores eran seguidores do Salmantino.